آلوچه خانوم

Saturday, November 23, 2002

خيلی کوچولو بودم .شايد همش 3 سالم بود.موهای فرفری ام رو که خيلی هم بلند نبود, برام دو گوشی می بستند. يه سارافون سرمه ای داشتم که روی سينه اش دو تا گيلاس تيکه دوزی شده بود. گيلاس ها قرمز نبودند . چهار خونه قرمز وسفيد بودند. اونها خوشگلترين گيلاس های دنيا بودند. می دونستم بچه ها بزرگ می شن و لباس هاشون بهشون کوچيک می شه بخاطر اون گيلاس ها هم که شده , دوست نداشتم هيچوقت بزرگ بشم . آدم برزگ های دور و برم یا همش دردسر درست می کردند. يا اينکه داشتند دردسرهايی رو که آدم بزرگ های دردسر درست کن, درست کرده بودند, راست و ريست می کردند پس با اين حساب بزرگ شدن چنگی به دل نمی زد. اگه بزرگ می شدی نمی تونستی روی زانوهای عمو بشينی. اگه بزرگ می شدی ديگه از قصهء تکراری هرشب بابا که اينطوری شروع می شد يه زريه بود که اسمش بود زری ! خبری نبود ... جدی از کی اين قصه بايگانی شد ؟ بزرگ شده بودم ؟ نه ايکه هيچوقت نخوام بزرگ بشم ها ! مثلأ وقتی خرابکاری می کردم ... کاری می کردم که می گفتند آبرومون رو بردی . دلم می خواست آدم بزرگ باشم ولی آخه من کاری نکرده بودم ! اينکه تو خونه دوست بابات دوتا برش هندونه بیشتر بخوری و بابات مجبور باشه دم در منتظر بمونه تا هندونه خوردن تو تموم بشه , خيلی بی آبروئيه ؟ خب اون موقع می گفتند هست و من اون موقع دلم می خواست آدم برزگ باشم که بیخودی دعوام نکنن . اونهمه خودشون کارهای بد بد می کردند هيچی نبود. ..... بزرگ ؟ چقدر بزرگ ؟....... یو هو اتقاق اقتاد , یادم نمی ياد .....فقط یوهو متوجه شدم که خيلی وقته ديگه برام قصه زری کوچولو تعريف نمی کنند . شايد اين اولين نشانه بزرگ شدن بود که بهم اعلام شد, ولی من اين نشونه ها رو زودتر حس کرده بودم . از وقتی که شکم مامان هی بزرگ و بزرگتر می شد و می گفنتد : خب حالا چی می خوای ؟ چون تو خواستی تنها نباشی ...... و من یادمه که از پشت عينک ( آخه من عينک هم می زدم ) با چشم های گرد و ..... که لزومی نمی بينم اينجا توضیجش بدم فکر می کردم که چرا دروغ می گن؟ من کی همچين چيزی خواستم؟ . تازه ازشون می پرسیدم ی دل مامانها چطوری بچه داره ؟ دروغکی یه چيزهایی سرهم می کردند . آخر می انداختنش گردن خدا . حالا همش خودشون می گفتند دروغگو دشمن خداست بعد به من توی یه روز 2 تا دروغ گفته بودند . ..... شرم آور بود مگه نه ؟ داشتم می گفتم ...... بهم نگفتند ولی قشنگ اينو حس می کردم که از وقتی که قرار شد یکی کوچولوتر از من بياد من ديگه برای خودم خانومی فرض می شدم ....... ولی دفعه بعد به خاطر یک چيز بی خودی ....چه می دونم چی! ... مثلآ تميز نگه نداشتن لباسی که تنم بود توی مهمونی بازم موجب بی آبروئی شده بودم .... بازم همون بساط سابق و من ديدم اينطور بزرگ شدن ها هيچ فايده ای به حالم نداره . بازم همش یه عده آدم از من بزرگ تر بودند که می تونستند تشخیص بدن کارهای من درست هست یا نه و حتی دعوام کنن . یادمه یه وقت هایی فکر می کردم جای کی باشم بهتره ؟ خاله ها ؟ ...... نه ..... هرکدومشون بلاخره يکی پيدا می شد ازشون بزرگتر باشه .... حتی مامانم هم نه . دردسر زياد داشت, زحمت مامان بودن زياد بود . جای بابا هم نه .... تو اداره رئيس داشت ... تازه مامان هم بود. جای شهلا جون (مربی مهدکودکمون) هم نه چون يه بچه لوس و ننرداشت من اصلأ دلم نمی خواست مامان اون باشم ... جای عمو هم که اصلأ . عقلم اينقدر می رسيد که اگه جای اونی که خيلی دوست داری باشی . اون وقت ديگه کی رو دوست داشته باشی ؟ ....... خلاصه نمی دونم از کی واقعأ بزرگ شدم. یعنی انگاریک مقطع زمانی رو به کل گم کردم فقط یادمه راست راستکی دختر بزرگی بودم . یادم نيست که کی داشتم قد می کشيدم , قثط یادمه که یک دفه ديدم که قد مامانم شدم . لباسهامون به هم می خوره . کفشهامون یک اندازه است ولی بازم ...... خوب درس نخوندن من مایه بی آبرویی بود ... حالا اين هيچی! اينکه دوست نداشتم دامن بپوشم و هميشه شلوار پام بود قبل از هر مهمونی اونقدر موضوع خوبی برای دوره کردن بی آبرويی های تمام زندگی من بود که به هيچ عنوان اين فرصت رو از دست نمی دادند...... جدی می گم ها ! باور کنيد ...... بعد تر ها که خيلی بزرگتر شده بودم می خواستم دنيا رو اون طور که خودم می خوام ببينم و همونطور روش حساب باز کنم . اينها ديگه کاملأ تو محدوده روابط شخصی من و دنيا بودند, فکر می کنم ديگه انقدر بزرگ شده بودم که اينجور چيزها رو بفهمم و لی بازم شرکت نکردن توی امتحان کاردانی به کارشناسی که اصلا يک افتضاح خانوادگی بود ..... همين الآن تو اين سن و سال اگه مثلا جلوی فلانی مشروب بخوری زشته ........ خلاصه ......ولش کن ..... می دونی آلوچه خانوم ؟ اصلأ نمی ارزيد که اون سارافون با اون دوتا گيلاس درشت خوشگل دیگه اندازه ات نباشه ....رو دست خوردی .... تو که فکر نکرده بودی حال قراره چه خبرها بشه.... نکنه فکر کرده بودی ؟ .... شايد اگه تو بزرگ نمی شدی ..... شاید اگه همه چيز همون ريختی باقی می موند.... اگه می شد زمان رو متوقف کرد و تو همونقدر کوچولو باقی می موندی الآن عمو هم بود..... اصلآ اون سارافون سوغاتی عمو بود ..... ببخشید باز آذر ماه شد و زد ه به سرم ...

AnnA | 5:13 PM

Comments:

زیبا بود بقیه مطالب رو هم دارم می خونم جالبه که بعد از این همه سال هنوز دارید توی این وبلاگ مطلب می زارید و جالب تر اینه که مطالبی که اولین بار گذاشته بودید حال و هوای اون روزهای اولی که وبلاگ نویسی شروع شده بود رو می رسونه

موفق باشید

# posted by

Anonymous : 3:40 PM