آلوچه خانوم

Tuesday, December 17, 2002

بايد دنبال سرگرمی وقت گير و سالم بگردم . کتاب خوندن جواب می ده ها ولی نمی دونم در دراز مدت هم راضی کننده خواهد بود يا نه ؟ موضوع از اين قراره که تازه فهميدم تفريحات اينجانب برای نی نی قد دونه برنجم که شبنه آينده طبق تقويم بارداری بعد از کلی رشد طولی و عرضی قد يه دونه قهوه خواهد شد, بسيار مضر می باشد. نمی دونم همدستی لحظه ای آقای پدر و آقای دکتر بود يا واقعا همينطوره در هر حال به صراحت به من اعلام شد که نشستن پای کامپيوتر حتی روزی نيم ساعت هم زياد می باشد. تلوزيون هم حد اکثر روزی دو ساعت اونهم از فاصله دور!!! و با توصيه های ديگر ايشون متوجه شدم که به شدت به طی شدن دوران بارداری کاملأ طبيعی معتقد هستند ! اميدوارم نظرشون در مورد زايمان به اين شدت طبيعی نباشه ! آمين! خلاصه ديروز اولين روز تفريحات سالم من بود که همش به خوندن چراغها را من خاموش می کنم ( زويا پيرزاد ) گذشت . جدی تلوزيون رو, حتی روشن هم نکردم . يعنی وقت نشد. حالم هم خوب بودها ! نمی دونم چرا يه دفه آخر شب بهم ريختم! شايد اينقدر سلامتی و پاکيزگی هنوز به من نمی سازه و زمان می بره تا عادت کنم ... مدتی است سعی در پاستوريزه شدن و کنار گذاشتن تفريحات ناسالم دارم ... ولی دوری کردن از تفريحات سالم ؟!!! زمان نشستن پای کامپيوترم رو برای اين صفحه می ذارم . احساس می کنم اينجا رو دوست دارم و دنبال کردن اينکه روزی چند نفر به ديدن آلوچه خانوم می يان برام جالبه ...

***

خانومی رو ديدم ,کمی تنومند, کمی نه خيلی ! خسته و بی حوصله . طوری که حال جواب دادن به سئوال های تموم نشدنی دختر حدودأ 6 ساله اش رو که کنارش نشسته بود نداشت. دختر قشنگی بود . ولی از اون قيافه هايی بود که معلوم بود بعدها زن قشنگی نمی شه . قيافه اش آشنا بود (بچه رو می گم ) طوری که فکر می کردی , کجا ديدمش؟ به نظر نمی اومد تازگی ها ديده باشمش و از اونجايی که من همون قيافه به ذهنم آشنا می اومد به اين نتيجه رسيدم که دختره نه مامانه رو بايد خوب نگاه کنم .... ... فکر می کنم 6 - 7 سال پيش بود. يه روزی دوستمو ( همون که 5/8 ساعت با ما اختلاف زمانی داره ) چون می خواست قسمت بزرگی از تفريحاتشو اعم از سالم و ناسالم کنار بذاره بردم آرايشگاه تا اون موهای بلندش ( البته هنوز اونقدر بلند نبود که جواد يا چه می دونم سهيلا که می گن خواهر جواده, شده باشه) رو کوتاه کنه . يعنی به اين نتيجه رسيده بوديم که تغييرات اساسی چيز خوبيه ... و کمک می کنه ... توی آرايشگاه يه دختر خانومی بود که به شدت تازه عروس به نظر می رسيد . سنش از ما کمتر بود اما ظاهرش خيلی زن بود و برای من که اون موقع يکی دو سالی بود ازدواج کرده بودم خيلی عجيب بود که يکی اينقدر زود اينطوری تغيير ماهيت می ده. می گفتند که خوشگله . و خودش هم باورش شده که اصلا خيلی خوشگله. نه که نبود, پوستش طراوت عجيبی داشت ولی از اون قيافه های بازاری پسند بود ( اتفاقأ شوهرش هم بازاری بود ) با همون يه پرده گوشت که می گن برای زن لازمه ( جدی هنوز هم معتقدند لازمه ؟)... قرار بود بره عروسی و اومده بود شينيون و آرايش صورت و ... انگار روی برج عاج نشسته بود , اند احساس خوشبختی و موفقيت ! در تمام اين مدت من و دوستم رو طوری نگاه می کرد که انگار ما بچه های نفهمی بوديم که هنوز خيلی مونده بود بزرگ بشيم و معنی زندگی رو بفهميم . و يادمه من و دوستم, همونقدر براش نگران شده بوديم که اون برای ما متاسف بود , افتادن از اون برج عاج کاملأ قابل پيش بينی بود و اون همه ذوق زدگی نه از سر دوست داشتن و فقط بخاطر پديده ازدواج !! برای من و دوست عاشق پيشه ام قابل فهم بود امادرکش نمی کرديم ... اونروز دوستم از شر موهاش خلاص شد, موهايی که يک عالمه خاطره خوب و تکرار نشدنی ازشون داشت و اين داشت ( فعل زمان گذشته ) کم کم داشت خودش رو بهش نشون می داد ... خانومه همون بود. يادم اومد يک بار ديگه تابستون ديده بودمش. می دونستم محاله يادش بياد که من رو يک روزی که توی آرايشگاه ديده و اگه می دونست من تمام جزئيات اون روز رو يادمه تعجب می کرد يا به حساب ديوونگی ام می ذاشت و مطمئن می شد که تمام حدس های اون روزش در مورد من درست بوده و با خودش می گفت: طرف بيکاره ها چه يادشه !! (ديدين بعضی از آدم ها در حالی که هيچ کار مهمی نمی کنن تمام کارها و رفتارهای بقيه رو با اين جمله نقد می کنن که طرف بيکاره ها ! ) می دونستم اون همه طراوت چرا رفته ولی واقعا کجا رفته بود؟

AnnA | 5:15 PM

Comments: Post a Comment