آلوچه خانوم

Monday, January 06, 2003

اگر خزعبلات قبلی حقير را رويت فرموده باشيد , به يکی از بزرگترين درگيريهای فکری من پی برده ايد لابد . اختلاف بين نسل ها . آن بزرگواری که حق پدری برگردن بنده دارند ( بابامو ميگم ) و بنده در مطلب قبلی تراکتور انداخته بودم وسط رفاقتمان و ايشان را متلک آجين نمودم , به شهادت دوست و دشمن برای بنده همواره پدر نمونه ای بوده اند و دوست خوبی و فکر ميکنم اين همه نيش و کنايه الان من و سنت گرايی و سخت گيری نابهنگام حضرتش در عنفوان همخونگی من و آلوچه خانوم , شايد حسرتی است در از دست رفتن اين رفاقت ... اصلا هيچکی فهميد من چی ميگم ؟! بابا بذار اينجوری بگم : بابابزرگ خدا بيامرز من بابای بابای منو در کودکی و جوانی در مياره و اين دو تا اصلا همديگه رو نميفهميدن . بابای من تصميم ميگيره با بچه اش ( که منم ) رفيق باشه و بفهمدش . انصافا من تا 20 سالگی رفيقی بهتر از پدرم يادم نمياد و هنوزم همديگه رو بيشتر از اونی که خودمون فکر ميکنيم دوست داريم . اما يه جايی من ظاهرا از اونی که بابام فکر ميکرد جلوتر رفتم و اونم کم آورد و ناخودآگاه ما دو تا رفتيم تو قالب روابط سنتی , که هر دو هم گند زديم . خيلی فکر کردم که چی ميشه که آدمايی که تو 20 - 30 سالگی ادعا ميکنن با نسل بعد از خودشون رابطه رو حفظ ميکنن , آخرش اينقدر تو اين رابطه والد و فرزند شکست ميخورن . فکر ميکنم من جوان امروز هم ممکنه فردا همونقدر با بچه هام به مشکل بخورم که با بزرگترهای خودم امروز مشکل دارم . نظر شما رو نميدونم ولی مطمئنم که ما مشکل خواهيم داشت چون داريم اشتباه بزرگترهامونو تکرار ميکنيم . الان من هر چی ازم دريغ شده رو تصميم ميگيرم بعدا به بچه ام بدم ( همونکاری که بابا ننه های ما کردن , ميتونين پای صحبتشون بشينين ) غافل از اينکه شايد اون بچه در محيطی رشد کنه که اين مرحمتهای ما رو حق طبيعی خودش بدونه , نه لطف ما . و ممکنه چيزايی رو مطالبه کنه که ما مخمون سوت بکشه . باور کنيد اين بلا سر ما اومده و سر نسل بعد هم مياد چون سرعت تحولات از پيش بينی های ما خيلی بيشتره . مثال : من بازی کردن رو خيلی دوست دارم . دبستان که رفتم بهم گفتن تو ديگه زشته با عروسک بازی کنی , بزرگ شدی . راهنمايی که رفتم گفتن تو ديگه بزرگ شدی زشته با خونه سازی بازی کنی . در دبيرستان گفتن بابا زشته , قايم موشک يعنی چی ؟ دانشگاه که قبول شدم گفتن آخه بابا بده تو اين سن ميشينی بازی کامپيوتر .تو مراسم ازدواجمو ن همه مونده بودن که اين چرا داره توپ بازی ميکنه ؟ وقتی که قرار شد بابا بشم يکی ازم پرسيد "بازم که داری گل کوچيک بازی ميکنی ! تو کی ميخوای بزرگ شی ؟ " ... حالا منو داشته باشيد که بابای يه پسر 20 ساله ام و با اين ذهنيت ميخوام بچه ام کاملا آزادی داشته باشه وناغافل ايشان با آرايش کامل ( که تو اون روزگار ممکنه حکم سبيل تراشيدن امروز ما رو داشته باشه ) تشريف بيارن و با من عقب مانده مثلا درباره حق آزادی همجنس شيفتگی جر و بحث بفرمايند . اونموقع من چيکاره بيدم؟ واقعا ميشه حدس زد نسل بعد چه جوريه و چی ميخواد ؟ نسل قبل عمرا فکر ميکرد ما ايجوری باشيم ؟ 30 ساله های الان وقتی 20 ساله ها رو ميبينن, ديدين چيا ميگن ؟ ما نميخوايم باور کنيم که تربيت پدر و مادر همه آموخته های فرزند نيست و نبايد باشه . آينده رو کی ميتونه پيش بينی کنه ؟ واقعا اين وسط کی راست ميگه ؟ حق با کيه ؟ من که کلافه شدم . شما نظر ميدين بی زحمت ؟

فرجام | 3:24 AM

Comments: Post a Comment