آلوچه خانوم

Wednesday, December 03, 2003

سلام , لطفا به گيرنده های خود دست نزنيد . خبر درست است . تا نی نی فقط 8 روز مونده , اونهم حداکثر ! اما مشروح اخبار :
ديشب ساعت 8 آلوچه خانوم زنگ زد سرکار و گفت که بيا! ظاهرا نی نی اومدنيه . رفتيم بيمارستان . معلوم شد که نی نی خودش واسه خودش سرخود همچين تصميمی گرفته و با کسی هماهنگ نکرده . بنابراين ديپورت شديم منزل . البته به پاس تلاش بی وقفه نی نی قرار شد به مدت محکوميتشان در جانونی 3 روز عفو تعلق بگيرد. بنابراين اگر حضرت ايشان دست از لگد پرانی و بالانس قدرتی زدن بردارند و عجله نکنند , صبح روز پنج شنبه 20 آذر 82 (11 دسامبر2003) ديگه واقعا نی نی داريم . اما خودمونيم , اين پدرسوخته ديگه داره آلوچه خانوم رو ذله ميکنه . کلی واسه خودش اون تو گروه فشاری شده . اما ظاهرا تو اين روزا اتفاقات مهمی بايد براش بيافته که واسه خودش بهتره که هر چی ميتونه ديرتر بياد .

خيلی منتظرم . بر خلاف تصورقبليم خيلی هم مضطربم . ديشب تو بيمارستان حس ميکردم قادر به انجام هيچ کاری نيستم . از خودم خيلی بدم اومد . به خودم گفتم آخه قوروم دنگ ! تو مثلا قراره بشی پدر خانواده . جمع کن اين ادا و اطوار رو . ولی مانور خوبی بود . مثل آمادگی برای زلزله سرشار از تجربه بود . مخصوصا شنيدن صدای جوجه های 1 روزه از توی اتاقها که معرکه ترين قسمتش بود .

اين ترجيع بند رو همه کسانی که منتظر نوزادی هستند ميگن : فرق نمی کنه چی باشه . فقط سالم باشه . اما آدم بايد برسه سر اين گردنه تحويل و تولد که اين جمله رو بفهمه , مثل همونی که درچراگاه طبيعت فلان چيز رو ميفهميد . اين سالم بودن يه دنيا دلهره و اميد و ترس توشه . وقتی شروع ميکنه به تکون خوردن , اولين صدای قلبشو که ميشنوی , وقتی تو مانيتور ميبينی که 2 تا دست و 2 تا پا داره و هر کدوم 5 تا انگشت و ... تا بدنيا بياد . سالم باشه و سالم بمونه . يکی از رفقا ميگفت بچه يعنی بدبختی و اسارت تا آخر عمر . اما من نه احساس بدبختی ميکنم نه اسارت . با خودم هم قرار نذاشتم که يه بچه بياد که عصای فلان جای پيريم بشه يا مثلا نابغه ای بشه که باهاش پوز بقيه رو بزنم ويا تلافی عقده های بچگيمو با حال دادن يا حال گرفتن اين بچه جبران کنم . اينا رو دارم مينويسم که اگه مثل بعضيا بعدا يادم رفت , يه چيزی باشه که باهاش يه کم خجالت بکشم . سلامتش رو برای خودش ميخوام وگرنه وقتی تصميم گرفتم بابا بشم , سعی کردم بدترين حالتها رو هم محتمل بدونم و آمادگيشو داشته باشم . راستش فکر ميکنم بچه داشتن يه جور عشقه با يه فرصت طلايی , اينکه تو فرصت داری اين عشق رو حتی پيش از شکل گرفتن با هر راهی که بلدی شکل بدی و هدايت کنی و سالها هم فرصت داری . اگه ببری که بانک رو زدی . اگه هم نبری که چشمت کور , خودت کردی که لعنت بر خودت باد . اما خودمونيم ,آقا پسر خيلی کوچولو, آقا باربد , خيلی دوستت دارم . نديده و نشناخته . و از الان يه معذرت خواهی طلبت اگه خودت هم نفهميدی چی شد که شدی عاشق فوتبال , برزيل و موسيقی . خيلی مخلصيم

فرجام | 1:43 AM

Comments: Post a Comment