آلوچه خانوم

Wednesday, December 20, 2006

شرایط بازگشت اژدها( یک پست طولانی از آقای همخونه):
سلام. آخه قربانتان بروم چرالوطی کنف می کنید؟ این همه آدم حسابی لازم نبود خجالت تپان کنید بخدا. خواستم یکی یکی کامنت بذارم دیدم خنده دار تر میشود. چشم! توضیح کامل خدمتتان عرض می کنم که چرا آقای همخونه خداحافظی میکند.
اولاً سفر آخرت که نرفتم. خدا رو شکر که آلوچه و باربد هستند که نشود خودبمیری کرد. دوماً اگر نمی خواستم دیگر بنویسم خوب همین خداحافظی هم لازم نبود. سوماً خودم گفتم که شاید روزی جایی طریقی شاید برگردم. اما چرا رفتم:
من از نسل آدمهایی هستم که بزرگترین قانونشان این بود: انسان خود را از آنچه بسیار دوست میدارد جدا میسازد. در اوج تمنا نمی خواهد. این وبلاگ همه چیز من شده و آدمهایش همه کسم که خیلی هم دلم بخواهد. بزرگترین اتفاقات زندگیم، بهترین دوستها و قشنگترین و آرام ترین لحظه ها را از همین صفحه دارم. و متاسفانه لیاقتش را ندارم. تصویرم این جا بسیار بهتر از خودم شده و این بدترین حس دنیاست. به شدت وابسته شده ام به شما و جمله هایتان. به نوشتن و خواندنتان. به زندگی هایتان. و وحشتناک تنبل و ضعیف و بد اخلاق شده ام. من به کله مبارک ابوی که الان قونیه تشریف دارند تبسم می کنم که چیزی را بخواهم از شما دریغ کنم. چند قانون گذاشته ام برای خودم که تنها تضمین انجامش تهدید بستن بازترین پنجره ام به دنیای آدمهاست. یعنی شما. آقای همخونه حق لذت بردن از حرف و نگاه و نفس شما را نخواهد داشت تا وقتی که چند کار عقب مانده را تمام نکند. این بزرگترین تهدیدی است که برای خودم سراغ داشتم. می خواهم بروم چله نشینی.
اما چرا نگفتم برمی گردم؟ زمان بندی برای آدمی که لیسانس گرفتنش 12 سال طول میکشد به نظر شما خنده دار نیست؟ اگر آدم نشوم حق برگشتن ندارم و اینجا نبودن تنها چیزی است که مثل سگ ازش می ترسم. در همین دو روز باور می کنید مجله ای را که 20 روز منتظرجمع شدن بود را فرستادم برای چاپ؟ این ماه بابای باربد در بازی نما سنگ تمام گذاشت.خلاصه شوخی ندارم. تا آدم نشوم برنمی گردم. باور میکنید آنقدر می ترسم که حتی دلهره دارم دیر برگردم و فراموشم کنید؟
و چرا الان. به قول آلوچه چرا آن شب؟ همین قدر بگویم در برابر بزرگترین امتحان زندگیم قرار دارم که از همین وبلاگ دارمش. موقعیتی که شاید هیچ وقت تکرار نشوددرشریط الان حس نمی کنم سربلند بیرون بیایم و نمی خواهم بازنده باشم. تمرکز و پرهیز می خواهم تا بزرگترین خورشید اندیشه ام را بتوانم حتی یک بار هم شده لمس کنم. بیشتر نپرسید فعلاً. یکی در وبلاگ شهر هست که می داند این ها یعنی چه. اما قوانین لغو تبعید آقای همخونه:
1 – چاپ رمان خوشگل و قشنگم یعنی "آلوچه خانوم" حداقل در 1000 نسخه به هر شکل و به هر قیمت
2 – به سرانجام رساندن کار ترانه های بی صاحب مانده طفلکی.
3- آدم شوم. یعنی هیچ وقت دیگر سر باربد داد نزنم. آلوچه خانوم را اذیت نکنم. دل هیچ دوستی را دیگر نشکنم. با قهر کردن هم برای همیشه قهر کنم.
4- حداقل روزی 8 ساعت کار مفید به جای لاس زدن با زندگی.
5- هفته ای 5 ساعت ورزش حداقل مثل سگ.
همین! نمیشد حالا ما خودمان را بیشتر از این ضایع نمی کردیم؟ الان حله؟ پس دعاکنید راه برگشتنم باز شود که خودم بیشتر از همه دلم دارد میترکد برایش. و از ته دل دعا کنید برای فسقلی ما که قرار است تنها عمویش باشم . دعا لطفا سبک جان نه فضولی. حله؟ قربون تک تک دونه دونه تون . خدافظ
چند پاسخ شخصی( همین جا چون قرار است وبگردی نکنم):
گلنسا جان: اگر پدر نازنینت و 7 روزه اش مانده بودند،بزرگترین آرزویم هنوز بودن اسمم در آغوشش بود که خندیدن را از خدا آموختم و خنداندن را از او.
نارنج جان: دو تانقطه هم کافی بود. چرا خجالت میدی؟
زیتون: داشتیم؟ حالا اجازه میدی؟
فروغ جوجه گلم: بی معرفت گذاشتی ما خدافظی کنیم بعد بیای؟ الهی دیپلم ردی بشی تا خودم بیام شیمی یادت بدم.
جودی: مطمئن نباش امیدوار باش. تنها خوری کله پاچه آخر عاقبت نداره.
هاله: نمی دونی اگه این یکی و نصفی همخونه نبودند الان این دنیا بی من مونده بود چه بکنه.
انار: خوب نوشتم. چرامیزنی حالا. چشمم روشن از رفاقت هات!میبینم با خانوم گازی (همون قاضی) هم که بعله!
فرزانه: قربون شمادرد نکنه.
سبک وزن: تو برو همون دنبال "هی که بی تو خودمو ..." . نیست حالا همین جوری بد وبیراه نمی گفتی؟!
مانا: چی شد پس؟ تو هم قرار بود بری مرخصی که؟
سرزمین رویایی: شما خودت لطفاً باش و کم نیار. من واسه تو یه نفر حاضرم عربی هم برقصم. ضمنا بعنوان تنها مردی که نگرانم شد نگرانم کردی رفیق!

فرجام | 1:36 AM

Comments: Post a Comment