آلوچه خانوم

Saturday, May 12, 2007

اقای سید محمد خاتمی
سلام، چند روز دیگر ده سالگی آن روز خوب می شود و همه در وبلاگ شهر یاد شما می افتند. پس تا شلوغ نشده این چند خط را بنویسم. نه برای شما که عمراً بخوانید. برای تحریم گران و تحقیر گران عزیز.
حساب دل من وشما بماند. نه مهمم نه مهم است. فقط می گویم هیچ وقت سینه زنتان نبوده ام. با شما یا بر شما راهپیمایی نکرده ام. شاید کمتر کسی به اندازه شما کفرم را در زندگی با کاری نکردن هایش در آورده باشد. ده سال پیش هم به شما رای ندادم. دوستتان داشتم. اما گمانم نبود این انتخابات واقعی باشد. شما آمدید و به جوانی ما نفس دادید. همان نفسی که بعد بارها پسش دادیم تا سر خفگی. شما آمدید تا از جمهوری خواه و حزب اللهی و مجاهد خلق و سلطنت طلب و دانشجو و بازاری و کارمند و کارگر و خانه دار فحش بخورید و لبخند بزنید. آمدید تا وزیرتان را بزنند و استیضاح کنند، مدیرانتان را زندانی کنند، از هر سفری با یک دردسر برمی گشتید، نفت را 7 دلار فروختید و وقتی گران شد بجای دادن وام بلاعوض و جهیزیه و حاتم بخشی کردن، حساب ذخیره ارزی انبار کردید. همان که امروز منفی یک عدد بزرگ است. مطبوعات را زنده کردید و بال و پر دادید تا قتل عام شوند. از گفتگوی تمدن ها گفتید تا دنیا، بدون مخالف امروز روبرویمان بایستد و فیلم 300 بسازد. شما به گردن ما حق دارید و به ما بدهکارید آقای خاتمی.

یادم هست آن روزها که طبق معمول دانشجو بودم و پر از شر و شور. نه شر و شور شما و حزبتان و دکان دستک آقایان اصلاح طلب. شور این که می شود حرف زد و حرف شنید. مسئول شمردن آدمها بودم در نمایشگاه مطبوعات و کتاب. همان آماربازدیدکنندگان. سه ورودی نمایشگاه را باید هر نیم ساعت به ترتیب سرکشی می کردم و آمار و کارکرد گروه ها را. همه بچه ها می دانستند این کار نان و آبی ندارد، چون نفت مفت شده و بودجه نیست و پول پای تحقیق و پزوهش نمی دهند. ولی هیچ کدام نه نگفتند. آقای خاتمی! می دانید 10 بار دور زدن ورودی های نمایشگاه در روز، بدون موبایل و حتی یک دوچرخه یعنی چه؟آن سال یک کتاب هم نشد ببینیم. آن روز که ساعت 3 آمدید ستاد و ما تازه نشسته بودیم به ناهار خوردن و جاج رضا پرید که جمع کنید خاتمی آمد، ما و شما به هم فقط لبخند زدیم و یک چشم به هم زدن آمدید و رفتید و غذای آن روز ما پرپر شد آن وسط. اما کسی نه گرسنه بود، نه خسته. قرار بود یک کاری کنیم. چشمهایی که برق میزد پی کتاب و مجله، صداهایی که دم غرفه ها بالا می رفت و پایین می آمد بدون فحاشی و دست به گریبان شدن، می گفت یک اتفاق خوب دارد می افتد. می گفت قرار است دیگر به خاطر طرز فکرمان همدیگر را نکوبیم و دشمن نشویم، هیچ کداممان. قرار بود مردم حرفشان را بزنند. جامعه مدنی می گفتیدش؟ نه؟

دور دوم به شما رای دادم . می ترسیدم از ناامید شدن مردمم. رفقایم یکی یکی مهاجر می شدند و نمی خواستم باور کنم نمی شود. با همه بحث می کردم. از حرفهایتان دفاع می کردم. از نگفته هایتان هم. می گفتم قانون قانون است. حتی تغییرش هم قانون دارد. می گفتم ... . ما بر خلاف خیمه نشینان همکارتان نخواستیم از شما عبور کنیم آقای خاتمی. اما شما از ما عبور کردید. با حسن نیت شاید، اما پا روی ما گذاشتید و از ما عبور کردید و همه رشته ها و نرشته ها پنبه شد. یادتان هست حرفهایتان بعد از کوی دانشگاه؟ یادتان هست بعد از تعطیلی روزنامه ها؟ یادتان هست جواب آن دختر دانشجو در روز 16 آذر را که فریاد میکشید روبرویتان و جای همه ما سئوال می کرد؟ فقط لبخند؟ لبخند کافی بود آقای خاتمی؟ می دانیم نخواستید به جان هم بیافتیم و به سهم یک نفری خودم ممنونم که این هیجانها را دامن نزدید تا خون و جنون. اما ما از شما سهم نخواسته بودیم، یا وام یا هر چیز دیگر. دانشجو حمایت خواسته بود برای زندگی، حتی نه اعتراض. کوی دانشگاه را چه طور می شد در یک ریش تراش سرقتی خلاصه کرد؟

از شما دلگیرم آقای خاتمی. شما از ترس مردن خیلی چیزها، انها را بارها کشتید. پاشنه آشیل اصلاحات شما مطبوعات نبود. مطبوعات نوزاد حرکت دوم خرداد بود. یک نوزاد چموش زیاده خواه ناکام. اصلاحات و خاتمی را توسعه دانشگاه آزاد و تب کنکور به ثمر رساند. دانشجوهایی که شهر به شهر می رفتنند و دور هم جمع می شدند و وقتی به خانه برمی گشتند معیار تفکر خانواده هایشان می شدند. به برادران و خواهران کوچکتر امروز دانشجویم بر نخورد. اما امروز دانشجو از دانشگاه به خانه چه تفکری می برد؟ و 76 چه برد؟

می دانید در شهر ما در هر انتخاباتی، با هر روش اماری و هر کجا که نظر سنجی کنید، 90 درصد پاسخگویان به شما می گویند وظیفه شرعی دارند در انتخابات شرکت کنند (و نمی کنند). اما راه ساده تری هم هست. پرسشنامه را جلوی در دانشگاه پرکنید تا به واقعیت روز انتخابات برسید. این که می گویم یک تجربه است نه یک نظر. شما انسان خوبی بودید، روحانی متفاوتی بودید، سیاستمدار مهربانی بودید. اما رئیس جمهور خوب و مقتدری نبودید. از شما دلگیرم که نسل ما و آرزوهایش را پرپر کردید. ما نتوانستیم بعد از هشت سال به سئوال آشنا و فامیل که می گفتند مگر خاتمی چه کار کرد پاسخ بدهیم. شما راه رسیدن ما به آرزوهایمان نبودید آقای خاتمی!

اما... امروز که رفقای مشارکتی آن چند قدم به جلو را هم سرخود قمار کرده اند و همه را باخته اند، می بینم برادرانی که چوب لای چرخ گذاشتن خاتمی را توهم می دانستند، حالا گرانی مسکن را گردن وام های بانک می اندازند و مشکل سوخت را به دلیل خبر روزنامه. من باید نگران همسر ساده پوشم و خواهر باحجابم در میدان ها باشم و همه دخترهایی که دلم می ترکد تا از کنار گذر امنیت اخلاقی بی دردسر رد شوند.زنهایی که ساعت 3 بعد از ظهر، خسته از کار از پله های مترو خودشان را بالا می کشند تا به شام شب برسند و گیر می کنند. هم خونهایی که در کادر تلویزیون برای انرژی هسته ای حلقوم می درند و از باک تاکسی و اتوبوس باکی ندارند انگار. معلمی که دستش را می بوسند و بدنش را باتوم می زنند. کارگری که عامل دشمن است و معلوم نیست چرا و چه طور. هر چه قدر کار کنم دیگر نمی توانم شرمنده چراغ خانه ام نباشم که دارد خاموش می شود. زندگی کمرشکن را که سرتان می کوبیدیم ،تازه می فهمم یعنی چه.... پس آقای سید محمد خاتمی عزیز! می ایستم و از شما به خاطر همه چیزهایی که برای ما حفظ کردید و به رویمان نیاوردید از شما تشکر می کنم. به خاطر همان آب باریکه نحیف. کاری که شما کردید راه رسیدن ما به آرزویمان نبود. اما کاری که ما با شما کردیم سریعترین راه نابود کردن این آرزو بود. ما را ببخشید آقای سید محمد خاتمی. ملت با حافظه ای نیستیم. اما کاش یادمان بماند وقتی کل تلاشمان برای دموکراسی هر دوسال یک بار بعد از ناهار و چای بعد از ظهر، برداشتن شناسنامه با آن قیافه از دماغ فیل افتاده روشنفکرنما است و انداختن یک کاغذ در آن صندوق نامطمئن، پس به اندازه مایه گذاشتنمان طلب کار باشیم و متلک بگوییم و قیافه بگیریم. تحریم عواقبی دارد. پس دفتر خاطرات این روزهایمان را دور نیاندازیم. ما که روزی پرسیدیم خاتمی چه کار کرد مگر؟

*یی نوشت : این پایین جایی هست برای نظردادن یا شاید فحش دادن. اگر فحش دادید و کل بازی انتخابات و نظام و مملکت را باهم یکی کردید، لطفاً جهت اطلاع من نادان نام آن سیاستمدار بزرگ و بزرگواری که به خاطر نبودنش در لیست، انتخابات را تحریم کردید را هم بنویسید. به نظرم معنی تحریم یک همچین چیزهایی باید باشد.

فرجام | 12:43 AM

Comments: Post a Comment