آلوچه خانوم

Sunday, September 16, 2007

در آخرین فرصت قبل از ماه رمضان یعنی دقیقا چهارشنبه گذشته باربد رو بعد از یک وقفه سه روزه بخاطر سرماخوردگی گذاشتم مهد و بدو بدو اومدم خونه وسائلمو جمع کردم رفتم استخری که بسیار دوستش میدارم و در همسایگی مونه تقریبا! از هولم عین یک ساعت نیم رو عین یک قورباغه جهش کروموزومی یافته ناقص با اون شنای نصفه نیمه ام از این سر استخر رفتم اونور از اونور اومدم اینور ! از یه جایی به بعد هر بار که سرمو از آب بیرون میآوردم چشمم می افتاد به این خانوم ناجی که با چشم های گرد نگاهم می کرد که پس کی می یام بیرون ! فکرشو بکنید 7-8 نفر مشغول آفتاب گرفتن بودند همین تعداد قسمت کم عمق مشغول شلپ شلپ و در قسمت عمیق فقط من بودم و یک مادر و دختر یک گوشه کنار دیوار داشتند پا دوچرخه تمرین می کردند ! یک حال خوبی بود که حد و اندازه نداشت ... در ده دور اول به خودم نفرین و لعنت فرستادم که حداقل نزدیک یک ماهه که می تونستم بیام و نیومدم در ده پانزده دور بعد سعی کردم یک ماه گذشته رو مروز کنم که چرا نیومدم یادم اومد اولا یک ماه نه سه هفته ! هفته اول هر روز توی دفتر مهد نشسته بودم هفته اول مهد باربد بود ! هفته دوم سرما خوردم هفته سوم باربد سرما خورد! آخر هفته ها هم خب تنبلی کردم ! در ده پانزده دور نمی دونم چندم دیدم سرعتم کمه و خیلی آروم از اینور میر م اونور کلی مشغول لذت بردن از این احساس آرامش بودم که یادم اومد چرا چشمامو باز نمی کنم ؟ خب عینک ندارم که ندارم ! بعد چشمامو باز کردم کلی از تماشای تصویر دستهام روی سطح آب از اون زیر هیجانزده شدم و اون حس های خوبی که گفتم چند برابر شد ... بعدبه دستهام نگاه میکردم که آب رو کنار میزنند و فکر کردم فکر کردم فکرکردم ! به یک عالمه چیز! سعی کردم به چیزهای بد اصلا فکر نکنم ! مثلا اصلا به این فکر نکردم که کمتر از یک ماه به ورود به سی و پنج سالگی ام مونده ! اه اه اه آناهیتا فعلا فراموشش کن ! به جاش به این فکر کردم و به خودم قول دادم که این یک ماه یا سه هفته ای که می تونستم شنا کنم و نکردم آخرین آرزوی دست یافتی ای باشه که فرصتشو در زندگی به خاطر تنبل بازی از خودم گرفتم ! در اوج مثبت اندیشی بودم که ناجی سوت کشید که وقت تموم شد ! با خودم قرار گذاشتم از 25 مهر حداقل هفته ای یکبار بیام فکرشو بکنید زیر برف توی آب داغ ! باید جالب باشه ... اومدم بیرون ظرف سه سوت با راهنمایی دربان استخر سنگکی محل رو پیدا کردم احساسم مثل وقتی بود که تام هنکس توی cast away موفق شد آتیش روشن کنه ! از وقتی که اومدیم این محل هی دست مردم سنگک میدیدم می پرسیدم از کجا گرفتید می گفتند از توی اون کوچه هچکدومشون نمی گفتند توی اون کوچه یک کوچه دیگه هم هست که سنگکی در اونجا واقع شده ! در راستای همون احساسات مثبت اندیشی که قبلا گفتم به این نتیجه رسیدم که شاید تمام مشکلات شخصی و روانی و محیطی و اجتماعی این آلوچه بانوی در آستانه سی و پنج سالگی دو قدم جلوتر از جاهایی که تا حالا سرک کشیده, باشه! فقط دو قدم !!!

در همین راستا ! یعنی عملی کردن آرزوهای دست یافتنی ! دیروز با بارید قندی رفتیم تماشای تمرین اسکیت تلخون بانو ! بعد از بررسی امکانات متوجه شدم می شه به راحتی با کمتر از ده هزار تومن هزینه کفش کرایه کرد مربی گرفت و امتحان کرد که بابا اینکاره می شوم یا نه ؟ در اسرع وقت که تلخون بانو برگشت خودمان را تست خواهیم کرد و اگر شد بعد به تخصیص بودجه برای کفش اسکیت فکر خواهیم کرد !
بعد از اتمام تمرین اسکیت با باربد سه تایی رفتیم یک کله پزی تر و تمیز و فکر میکنم یک دست و نیم کله پاچه رو زدیم به بدن ! فکرشو بکنید باربد بعد از یک پیاله آش رشته یک ساعت قبلش یک کاسه ترید نون و آب گوشت کله پاچه خورد بعد تنهایی دوتا بناگوش و یک پاچه رو تقریبا بلعید ... روش هم یک شربت آبلیمو خورد که ببره ! وقتی بر می گشتیم مراتب رو برای همخانه دور از خانه و دائی علی اس ام اس کردم اونها هم اعلام کردند شدیدا به قندی قندی مربوطه افتخار میکنند اینه !
به جبران شکم چرانی دیروز امروز و شاید کلا از امروز روزه تشریف داشته باشیم ! نه احساس عبادت دارم و نه هدفش رو ! هدف تنها و تنها قدری کنترل شکم پرستی یک عدد آلوچه بانوی گیلانی است ! و اعتراف میکنم از نشستن سر سفره افطار لذت می برم همیشه دلم خواسته اون موقع روزه باشم و چایی شیرین با نون پنیر بخورم و از این اعتراف اصلا و ابدا خجالت نمی کشم

و نکته آخر این که اصلا صفحه بلاگر رو باز نکرده بودم که اینها رو بنویسم !

AnnA | 12:57 AM

Comments: Post a Comment