آلوچه خانوم

Friday, October 12, 2007

خواندن بخش اول برای کسانی که دل و معده درست و حسابی ندارند ممنوع است. نگید نگفتی!

تا حالا منوپولی بازی کرده اید؟ خونه " گو" نقطه شروع بازیه که هر کس ازش رد بشه پول می گیریه و این یه اصطلاح رایج تو این بازیه که " برو تو گو". گلاب یه روی همه چند شب پیش در لحظه استقرار بر موال حس کردم یه چیزی از جیبم جدا شد و اول گفت تق و بعد گفت شلپ! موبایلم از جیبم افتاد تو گو! ... نخند! شماره خودتم توش بود. بازم بگین فرهنگ ما از خارجیا غنی تره. یارو شونصد سال پیش یه مستراح درست کرده که میشینی روش خودت درز گیریش میکنی.حساب نیافتادن موبایل تو سوراخش رو هم کرده. خلاصه سریعاً اقدام به ریکاوری کردم و طفل معصوم رو درش آوردم. روشن بود و داشت کار می کرد. اما چهره اش وضعیت دلخراشی پیدا کرده بود که یادآوریش کافی بود تا عمراً دیگه به گوشم نزدیکش نکنم. فوراً سیم کارت و باتری رو کشیدم بیرون و طبق دستور شرعی سه بار کر مَشتی دادم و بعد کیسه کشیدم و چلوندمش. یه دست هم با الکل ضد عفونیش کردم. بعد هم کمپرسور کارخونه رو روشن کردم و گرفتم تو شیکمش. بعدش هم با سشوار خشک کردم و یه روز گذاشتم جلوی آفتاب و وقتی بعد از این همه دنگ و فنگ روشنش کردم فرقش با موبایل باربد این بود که مال باربد لااقل دو تا صدا ازش در میاد. البته راستش خیلی ناراحت نشدم. چون اگرهم روشن میشد بعید بود دلم بگیره استفاده اش کنم. یاد اون بنده خدایی افتادم که پلاک دندونش این طوری شده بود و کلی همدردی کردم و از این که بهش خندیده بودم استغفار کردم. امروز هم رفتم و یه موبایل نو خریدم. با دوربین فلان مگاپیکسل سایبرشات. مطمئن بودم که آلوچه خانوم رو هوا با موبایل خودش عوض میکنه. اما وقتی رسیدم خونه دیدم میگه موبایل خودش خیلیم بهتره. هر چی توضیح دادم و تبلیغ کردم فایده نداشت. دیگه قبول کردم این موبایل مال منه و شروع کردیم به هم علاقه مند شدن و دفتر تلفنش رو مرتب کردن. تموم که شد دیدم آلوچه خانوم با نیش باز و سیم کارت وایساده جلوم و میگه " نظرم عوض شد. موبایلمو بده" منم که دیگه عمراً ندم. حالا اینارو دارم واسه یکی تعریف میکنم، میگه " : اَی! یعنی موبایلتو با دست درآوردی؟" گفتم:" نه پس با سر شیرجه رفتم با دندون گرفتمش!" . راستی می خوام موبایله رو همین جوری ردش کنم بره. از ما گفتن. اگه رفتین یه D500 دست دوم دیدید که گوشه صفحه نمایشش یه لکه داره به هیچ وجه نخرید. اگرم خریدید زیاد به دکمه های 5 و 7 دست نزنید. یه تیکه گنده از همون که میدونید همین جا چسبیده بود.

پی نوشت: همون طور که فهمیدید آلوچه خانوم برای گذراندن بحران 35 سالگی مستقیماً از 34 سالگی به 65 سالگی منتقل و همزمان دچار پارکینسون و آلزایمر شده و بعد از اسکن گرفتن از شناسنامه من، دو روز پیش می فهمه که از شناسنامه فقط پوستش مونده و اونو تو پنجاه و چند متر خونه گم کرده و دو روزه که با احساس مسئولیت هر چه تمامتر داره دنبالش میگرده که طبق محاسبات من در هر ساعت 194.4 سانتیمتر مربع رو گشته که دقتی فوق العاده در عملیات جستجو محسوب میشه. اصلاً خداییش خیلی هم معنی نداشت یه نفر آدم هم شناسنامه داشته باشه هم کارت ملی هم گواهینامه هم کارت پایان خدمت. چه خبره؟ تازه می خواستم برم گذرنامه هم بگیرم... حالا بگذریم که یه سری نابغه کشف کرده اند که من شناسنامه رو خودم برای اخذ زن دوم از شهر خون و قیام برده ام و واسه من اس ام اس میدن که "چطوری حاج فرجام فتوحی؟" و حیف که موبایلم تو گو بود و نشد جوابشونو بدم که " از کجا فهمیدی الیاس؟!" ( خوانندگان عزیز مقیم خارج از کشور به گیرنده های خودتون دست نزنید! ما داریم درباره سریالهای ماه رمضون شوخی میکنیم). الغرض اولاً که من هیچ مخالفتی با اصل عدم قطعیت هایزنبرگ ندارم. پس وقتی 200 کیلومتر اونورتر منتظر اسکن شناسنامه ام، نمی تونم بیام برش دارم و اگه بتونم دیگه لااقل به آلوچه نمی گم برام اسکنش کن. دوماً فرق زن گرفتن تو این شهری که ما ازش رد میشیم با جاهای دیگه اتفاقاً اینه که شناسنامه لازم نداره. وگرنه که با شناسنامه دیگه این همه راه لازم نیست زحمت بکشید بیاید. همون سر کوچه هم میدن خدمتتون. نه؟ آی کیو!؟

پس پی نوشت: زنگ زده میگه مگه خداحافظی نکرده بودی؟ پس چرا باز میای مینویسی؟ اصلاً خجالت نمی کشی میای تو صفحه صورتی می نویسی؟ میگم مگه تو هر دفعه که با یکی خداحافظی میکنی یعنی داری میری بمیری؟ خوب آره! من دیگه وبلاگ خوان حرفه ای و حتی آماتور نیستم. خیلی وقت کنم هفته ای یه آلوچه خانوم می خونم که حال کنم و یه پرگلک که باز حرص بخورم. الانم دیگه کم کم داره کارم میافته رو روال. یه وقت دیدی اومدم یه شب جمعه نامه هر هفته نوشتم که باز همه دم بگیرن که :" میشه لطفاً دیگه ننویسی؟" چطوره؟

فرجام | 2:55 AM

Comments: Post a Comment