آلوچه خانوم

Wednesday, June 11, 2008

Spidism

وقتی مسئولیت یک انسان، یک کودک به گردن شما است، گاهی می مانید چه کنید. این که باید مواظب باشید ذهنش قالب گیری نشود و ذهنش سالم بماند خیلی مهم است. این که آزاد و مستقل باشد برای انتخاب و فکر کردن هم خیلی مهم است و وقتی این مهمات روبروی هم قرار بگیرند گاهی خیلی چیز تو چیز می شود.

نمی دانیم از کجا شروع شد. برای خودمان باد می کردیم و یک وری می نشستیم که باربد از بچگی هر شب قصه شنیده و فقط کتاب می خواند و حسن و لوبیای سحرآمیز می بیند و مدرسه موشها. اصلا نمی داند دیجیمون و مگامن و اینها یعنی چه. وقتش با چیزهایی بهتر از کارتون و تلویزیون پر می شود و .... که ناغافل دیدیم یک روز باربد ایستاد وسط خانه و اعلام کرد: " من اسپایدر منم!" ما گفتیم جان؟! گفت اسپایدر من! گفتم بابایی تو مگه می دونی اسپایدر من چیه؟ گفت بله! تازه من تار هم پرت می کنم. خودمان را کشتیم و نفهمیدیم روح اسپایدر من از کجا به جوان اول منزل ما حلول کرده.

خلاصه که افتادیم توی تار. لباس اسپایدر من، نقاب اسپایدر من، عروسک اسپایدر من قرمز، سیاه، آبی، خردلی، خال خال پشمی، عینک اسپایدر من، کیف، لیوان، کتاب، دستمال و .... به طور کامل اسپایدر من مال شدیم. زندگی مان به رنگ آبی و قرمز با راه راه سیاه درآمد. از آنجا که باربد دردونه حسن کبابی خانواده محسوب می شود و نوه اول پدری و مادری و عسل و مربای یک لشکر خاله و عمو و دایی است خانه ما تبدیل به نمایشگاه اسپایدر من و امنیت اجتماعی شد. من با این که حالم از این گول زنک های بازاری مدرن برای بچه ها به هم می خورد، اما حقیقتش یاد بچگی خودم می افتادم که 5 سال تمام کف و خون جناب زورو بودم و حتی اجازه نداشتم یک سیخ ناقابل به عنوان شمشیر داشته باشم، چون خطرناک بود. دست آخر هم خانوم والده بعد از یک سال وعده و وعید و معدل 20 و پسر خوب شدن و کلی بشین و بمیر کردن زحمت کشیدند و یک شنل زورو برایم دوختند و من عرش را سیر می کردم. هرچند شنل مربوطه چند اشکال فنی جزیی داشت. اول این که مخمل بود، دوم این که حاشیه اش دندون موشی بود، سوم این که دو تا جیب جیگر به شکل قلب داشت و چهارم این که سبز بود و خدا را شکر که سبز بود و با شنل شنل قرمزی اشتباه نمی شد. الغرض خودمان عاشقی کشیده بودیم و دلمان نمی آمد پسرک را محدود کنیم.

بالاخره خانوادگی نشستیم تا باربد فیلم های اسپایدر من را ببیند. پسرک رسماً داشت پس می افتاد. در حالی که عرق کرده بود و قبلش به شدت می زد چسبیده بود به تلویزیون و اسپایدر من را نشان می داد و رو به ما داد میزد: " این منم! من اینم! بابایی! کیش کیش!" و تار پرت می کرد. لباس اسپایدر من را می پوشید و همزمان با پیتر پارکر مری جین را نجات می داد و به درجه فوق اسپایدولوژی رسیده بود. یک بار که در حال پرش با تار از روی صندلی خورده بود زمین و با تمام حجم دهنش نعره می کشید گفتم: آخه مگه تو اسپایدر من نیستی؟ اسپایدر من کجا گریه می کرد؟ در حالی که هم چنان نعره می کشید گفت: اونجایی که باباش کنار خیابون داشت می مرد.... وقتی که اسپایدر من می شود خودمان را بکشیم عینک نمی زند. چون پیتر پارکر هم در زمان اسپایدریدگی عینک نمی زند.

قضیه خود اسپایدر من بینی کم کم به جاهای باریک می کشید. یک بار با یکی از دوستانش داشت بازی می کرد و با لباس فرم پرید وسط و به بچه طفل معصوم که با دهان باز نگاهش می داد توضیح داد: این نقاب آقای اسپایدر منه و همین طور که می کند ادامه داد: این پیرهن آقای اسپایدر منه! این شلوار آقای اسپایدر منه ( و تا ما بیاییم به خودمان بجنبیم)... این شورت آقای اسپایدر منه، اینم شاندول آقای اسپایدر منه .....

کارمندان شهرکتاب پونک یکی از تفریحاتشان دعوای من و باربد سر خریدن چیزهای اسپایدرمن دار فروشگاهشان است. چند وقت پیش دیدم روی گواهینامه ام برچسب اسپایدر من چسبیده و البته باربد کاملا از این قضیه بی خبر بود جان عمه اش! الان حدود 10 جور سی دی اسپایدر من دارد، حتی نسخه با زیرنویس مالایی و چینی.به خاطر بازی کامپیوتری اسپایدر من آلوچه خانوم بعد یک عمر آبرو داری مجبور شد دست به بازی بزند و در زدن دکمه مثلث به جناب آقای اسپایدر من باز کمک کند تا به قول خودش برود توی " مهموریت ! "

یک قصه ای داشتیم به اسم در زیر قارچ که مورچه موقع باران می رفت زیر یک قارچ کوچک و حیوانات یکی یکی می آمدند و به زور زیر قارچ جا می شدند. این قصه مدتی است تبدیل شده به در زیر قارچ خنده دار که مورچه در زیر قارچ با آقای باربد اسپایدرمن و باربد بت من و باربد سوپر من و مک کویین و مگا من و .... دیدار می کند. من خاک بر سر بزرگترین آرزویم این بود که باربد این قدر بزرگ شود که شبی یک قصه شاهنامه برایش تعریف کنم. اولین قصه رستم را که شروع کردم گفت: بابایی یعنی رستم از اسپایدرمن هم قوی تره؟ گفتم بعله. گفت اشتباه می کنی. اسپایدر من از همه قوی تره...

گاهی می مانی کار درست کدام است. گاهی فقط باید بنشینی و بخندنی یا گریه کنی. گاهی هم باید کمی صبر کنی. ما صبر می کنیم. فقط ای به روح و روان خودت و جد و آباد عنکبوتت جناب آقای اسپایدر من که چیز زدی به زندگی و اعصاب ما. الهی ته یه کوچه بن بست یه شب تاریک بیفتی گیر زورو تا یهZ روی شاندول و کان مانت بکشه و بفهمی یه من ماست چقدر کره داره .

پ.ن: داریم رو باربد کار می کنیم که به زورو رضایت بده.
پ.ن.د : ( پی نوشت دو) برای باربد لباس زورو گرفتم.
پ.ن.س: به باربد میگم تو وبلاگ آلوچه خانوم نوشتم تو چقدر اسپایدر منی. میگه نه! من دیگه زوروام!
پ.ن.چ: ایییییییییییینننننننه !!!میگن به مرگ بگیر تا به تب راضی شه شنیدید؟

فرجام | 11:42 PM

Comments: Post a Comment