برایش تعریف میکردم بیشتر از 12 سال پیش یک دیالوگ از یک انیمیشن را چهقدر شبیه خودش تکرار میکرد! با همان صدا، همان لحن، همان اَکت. مات ماند که "حیفِ حافظه. من هرچرندی میگفتم اصلن! چه اهمیتی دارد که توی خاطرت نگه داشتهای. " راست میگفت. من نمیتوانستم از حواسِ وک و ولوی پرتِ جمعم برایش بگویم ، اینکه پر از محفوظاتیست که دوزار نمیارزد.