.

اولین یک‌شنبه‌ی ماه می/ همین دیروز،  روز* مادران فرزند از دست داده یا با تجربه‌ی سقط‌های مکرر است. برای به رسمیت شناختن اندوه آنان. 

یک جایی در سریال «سیکس فیت اندر» برندا می‌گفت «به بچه‌ی والد از دست داده می‌گویند یتیم‌، به کسی که شریک زندگی از دست داده می‌گویند بیوه، کسی که بچه از دست می‌دهد آن‌قدر غم‌ لعنتی‌اش بزرگ است که اسمی ندارد» حالا این واو به واو ترجمه‌ی آن چند خط دیالوگ ‌نیست اما راست می‌گفت, به هیچ زبانی انگار کلمه‌ای برایش کنار نگذاشنه‌اند.

 خالجان دیگر اسم جوان رعنایش را به زیان نیاورد، دوتا دختر دیگر داشت فقط وقت اشاره به آن یکی  اگر اگر اگر ازش حرف می‌زد می‌گفت «می ‌زای» به گیلکی یعنی «بچه‌ام». قیامت کرد نگذاشت دختر بزرگ‌ش اسم او را روی پسر اول‌ش بگذارد. آن اتفاق یگانه را با تمام مختصات‌ش توی خاک گذاشت و دل داغان‌ش را از همه قایم کرد. مامان گلی اسم بچه‌های اعدامی‌اش را که می‌آورد قبل‌ش می‌گفت؛ «مار بیمیره» به گیلکی یعنی مادرش بمیرد. قاطی خاطره‌ها و حرف‌هایش قبل از ان سکوت و فراموشی سه تا اسم داشت مار بیمیره ویدا، مار بیمیره روزبه، مار بیمیره پروین. 

 در بعضی از کتاب‌های مرتبط با بارداری با احتیاط توصیه می‌شود شاید در میانه‌ی مسیر جنین یا نوزاد را حین  تولد از دست بدهید، حتمن نوزاد مرده را در آغوش بگیرید، روی او اسم بگذارید و به نام برایش سوگواری کنید تا بتوانید بعدتر از این اندوه گذر کنید.

. 

.

.

#پدران_پرواز752

#چرا_زدی؟

.

International Bereaved Mother's Day *